Talmoed betekenis

De Talmoed is het belangrijkste boek na de Tenach binnen het jodendom. Het bevat de commentaren van rabbijnen op de Tenach, de Misjna en de Gemara. Er zijn twee versies: de Babylonische en de Jeruzalemse Talmoed. De Talmoed is een verzameling van rabbijnse uitleg en discussie van de Joodse wet, opgebouwd rondom de Misjna. Het is een van de belangrijkste teksten binnen het Jodendom en beïnvloedt het Joodse denken, de cultuur en de religieuze praktijk.

Talmoed betekenis De Talmoed is een verzameling van rabbijns onderwijs over de Thora, de Misjna en de Joodse traditie. Het bestaat uit twee versies: de Babylonische en de Jeruzalemse, en bevat zowel halacha (leefregels) als aggada (verhalende teksten).

Talmoed uitleg

De Talmoed is een omvangrijk werk dat bestaat uit rabbijnse discussies en uitleg van de Joodse wet. Het is opgebouwd rondom de Misjna, een verzameling mondelinge wetten die rond werd samengesteld door rabbi Yehuda HaNasi. De Talmoed (Hebreeuws: תלמוד, "leer") is na de Tenach (in het christendom het Oude Testament) het belangrijkste boek binnen het jodendom. Het bevat de commentaren van belangrijke rabbijnen en andere schriftgeleerden op de Tenach, veelal in de vorm van discussies tussen voor- en tegenstanders van een bepaald standpunt. Talmoed uitleg De Talmoed is het resultaat van die rabbijnse discussies en beslissingen over onder meer de Joodse wet ethiek, filosofie leefgewoonten en geschiedenis. In de Talmoed komen vrijwel alle aspecten van het religieuze en seculiere leven aan bod.

Joodse wetten

Geef de beslissing volgens de meerderheid, wanneer er sprake is van een meningsverschil over gang van zaken tussen de leden van het Sanhedrin (Joodse Gerechtshof). (Ex. ) Beslis niet in moordzaken, wanneer er sprake is van een meerderheid die in deze zaak voor de doodstraf gestemd heeft door toedoen van één persoon. (Ex. ) De Joodse wetten, de mitswot (Hebreeuws מִצְווֹת mv. van מִצְוָה H) zijn een lijst met geboden die het hart van de halacha, de religieus-joodse regelgeving, vormen en zijn gebaseerd op de eerste vijf boeken van de Bijbel (de Thora). De lijst werd in eerste instantie samengesteld door de rabbijn Rambam (Maimonides,

Joodse wetten De viering van de nieuwe maand dient heilig verklaard te worden en de maanden en jaren zullen uitsluitend berekend worden door de Joodse Hoogste Gerechtshof (Sanhedrin) (Ex. ) Reis niet op de Shabbat buiten de grenzen van jouw woongebied (Ex. ) Heilig de Shabbat (Ex. ) Werk niet op de Shabbat (Ex. )

Rabbijnse literatuur

De Rabbijnse literatuur is een zeer uitgebreide collectie van commentaren, codes, mystiek, vragen en antwoorden en zelfs poëzie, geschreven voornamelijk door rabbijnen vanaf de 4e eeuw tot heden ten dage. Rabbinic literature, in its broadest sense, is the entire corpus of works authored by rabbis throughout Jewish history. [1] The term typically refers to literature from the Talmudic era (70– CE), [2] as opposed to medieval and modern rabbinic writings. Rabbijnse literatuur De zesdelige Misjna is het eerste grote werk van de rabbijnse literatuur. Dit bestaat uit leringen die gedurende honderden jaren zijn verzameld en overgedragen. Rond werd het samengesteld onder de redactie van Jehoeda HaNassi (Juda de Vorst), een nakomeling van de beroemde Joodse geleerden Hillel en eveneens van Gamaliël, de.

Gemara betekenis

The Gemara (also transliterated Gemarah, or in Yiddish Gemore) is an essential component of the Talmud, comprising a collection of rabbinical analyses and commentaries on the Mishnah and presented in 63 books. Rabbi Chaim Lowe (brother of the famed Maharal of Prague) explains that Talmud study is a form of spiritual protection. This is alluded to by the word gemara, which is an acronym for the four hosts of angels, each one headed by the archangels, who sing G‑d’s praise and surround the person to save him from harm Gabriel גבריאל. Gemara betekenis Gemara (aramees, afgeleid van een werkwoord voor ’leren’) is de tweede fase in de ontwikkeling van de Talmud, die met de Misjna is begonnen. Rondom de tekst van de Misjnatraktaten ontspon zich in de kring der rabbijnen een discussie, die dikwijls ver van het uitgangspunt verwijderd raakte.